Hondsdol - Victor Meijer
Tussen alle opdrachten door maakte ik nog een beetje tijd vrij voor mijn tweede graphic novel. Ik koos er een uit de leeslijst. Zo kwam ik op de auteur Victor Meijer, een veelzijdige auteur die schrijft, muziek maakt en tekent. Hij publiceerde in 2013 de roman Snoepreis en in 2017 het prentenboek De jongen en de dood. Meijer zijn bekendheid steeg waarschijnlijk toen hij de omslag van de internationale bestseller Het dagboek van Hendrik Groen tekende. Met zijn graphic novel Hondsdol debuteert hij als striptekenaar. Hij verovert met dit prachtige boek een belangrijke plaats in de stripwereld.
Tekenaar en schrijver Victor Meijer
In dit verhaal vertelt hij over een jongen die moet leren omgaan met de (vecht)scheiding van zijn ouders. Het is niet leuk als je ouders uit elkaar gaan. Als ze eenmaal gescheiden zijn, dan wordt het niet altijd gemakkelijker. Dit is een moeilijke, maar herkenbare situatie voor veel jongeren. De jongen leeft afwisselend bij zijn vader en zijn moeder. Inmiddels heeft de moeder een nieuwe vriend, genaamd Arnold, waarmee ze 's nachts luidruchtig tekeer gaat. Hij wordt helemaal gek van hun rumoerige seksleven. Wanneer de jongen getuige is van de woede-uitbarstingen van zijn vader, vlucht hij naar zijn kamer. Later, wanneer zijn vader zijn excuses komt aanbieden, belooft hij zijn zoon een hond. Deze hond, genaamd Sinas, wordt de trouwe vriend van de jongen. Sinas is de enige van wie hij steun krijgt.
Ondanks de steun van Sinas, blijft de situatie thuis problematisch. De vader blijft maar vloeken, en de moeder gaat door met het storende gedrag, zelfs nadat haar zoon zijn bezorgdheid uitte. De moeder wil Sinas absoluut niet in huis hebben en zette hem aan de deur. Hierdoor besluiten de zoon en Sinas om te vertrekken. Nu volgt er een wonderlijk avontuur, zonder tekst. Het zou een werkelijkheid kunnen zijn, maar ook een droom of fantasie... Wie zal het zeggen. Tijdens hun reis hebben ze diepgaande gesprekken en beleven ze spannende avonturen.
De hond Sinas speelt een dubbele rol in het leven van de jongen. Aan de ene kant biedt Sinas troost, zelfvertrouwen en een ontsnapping uit de moeilijke thuissituatie met zijn ouders. Aan de andere kant draagt de hond bij aan een zekere mate van ontsporing in het leven van de jongen. De situatie van de jongen lijkt hopeloos: zijn ouders zijn druk bezig met hun eigen zaken en hij moet zichzelf maar zien te redden. Hij beleeft fantasieën, maar die kunnen voor de jongen ook werkelijkheid zijn. Misschien lijkt het zo dat de jongen wil ontsnappen uit de vreselijke wereld waarin hij leeft, hoofdzakelijk in de vervelende situatie met zijn ouders. Gelukkig kan hij steun vinden bij zijn hond.
Victor Meijer vertelt het verhaal in tekeningen die hoofdzakelijk zijn ingekleurd in blauwtinten. De hond, die in het roze wordt ingekleurd, steekt hier mooi bij af. Het lijkt alsof je voortdurend in een koude wereld zit waarbij de hond de enige is die warmte uitstraalt. Meijer gebruikt ook gekleurde letters, bijvoorbeeld bij teksten die moeder of vader roept.
Het blauw, dat vaak donker is, is ook een nachtkleur. Hierdoor krijgt het hele verhaal ook iets droomachtigs. Dit zorgde ook voor meer verbeelding.
Dit verhaal geeft de magische kracht tussen mens en dier heel mooi weer. Dieren kunnen voor sommige mensen ook in de werkelijkheid een bron van troost en steun zijn. In het verhaal wordt ook stilgestaan bij de complexiteit van persoonlijke groei en de uitdagingen die daarmee gepaard gaan. De zoon maakte op een bepaald moment de dappere keuze om weg te gaan van zijn ouders.
Klaspraktijk
Je kan rond dit boek een boeiend klasgesprek openen rond scheidingen van ouders. Ik denk terug aan het thema van De Warmste Week, opgroeien zonder zorgen. Dit kan ik hieraan koppelen. Veel jongeren kunnen tegenwoordig niet meer opgroeien zonder zorgen, omdat bijvoorbeeld hun ouders beslisten om te scheiden. Erover praten kan opluchten, maar dit hoeft niet altijd klassikaal te gebeuren. Dit kan ook in kleinere groepen plaatsvinden.
Er kan ook dieper ingegaan worden op het verhaal zelf. Aangezien er veel ruimte is voor eigen interpretatie, kan je leerlingen hierover bevragen.
Mijn mening
Hondsdol is een prachtig verhaal dat goed is opgebouwd. In het begin gaat het er heel alledaags aan toe, maar later maakt de auteur plaats voor een surrealistische droomwereld. Het is een wereld waarin de jongen verandert om daarna weer terug te keren in de realiteit. Hij probeert te ontsnappen aan zijn ouders en gaat daarna op avontuur. Of dat avontuur uiteindelijk een onvergetelijke (droom?)reis is, dat ga ik geheim houden. Het lijkt misschien niet zo, maar toch is dit een heel volwassen verhaal over verwerking en tegenslag, én de zoektocht naar de beste levensweg.
Ik denk dat dit voor sommige leerlingen heel herkenbaar kan zijn. Ze zullen zich heel goed kunnen inleven in het hoofdpersonage en zijn gevoelens, omdat ze het zelf ook al hebben meegemaakt. Ik kan mij ook goed inbeelden hoe de jongen zich moet voelen om tussen zijn twee ouders te leven, maar mijn ouders zijn niet gescheiden. Toch kon ik mezelf goed inleven in het hele verhaal. Tijdens het lezen voelde ik meteen het gevoel van medeleven met het hoofdpersonage. Er wordt geen rekening gehouden met hem, hij staat er helemaal alleen voor.
Net zoals in mijn vorige graphic novel, merk ik opnieuw dat de auteur heel veel moeite heeft gestoken in de mooie tekeningen. Ze geven het verhaal heel weer en zorgen voor een goede ondersteuning. Er is ook duidelijk nagedacht over de gebruikte lettertypes. Hiermee geeft de auteur ook een bepaalde sfeer mee.
Zelf ben ik ook een dierenvriend, net zoals de jongen in het verhaal. Ik ben een kattenliefhebber. Bij mijn huisdier kan ik ook altijd een soort steun en troost vinden. Dieren kunnen op sommige momenten, vooral in de drukke en soms moeilijke periodes, steun en troost bieden.
Alles in het boek werkt goed. Alles wordt getoond, maar niets wordt uitgelegd en dat hoeft ook niet. Soms zeggen beelden meer dan woorden. Je wordt als lezer aan het werk gezet: je moet meedenken met het verhaal. Dit ligt mij soms beter op bepaalde momenten. Op het moment dat ik dit boek las, had ik veel inbeeldingsvermogen en kon ik dus goed meedenken in het verhaal. Meijer toont het verhaal, de interpretatie is aan de lezer. Toch heb je het boek in een mum van tijd uitgelezen. Het leest heel vlot, mede door het eenvoudige taalgebruik en de eigen interpretatie.
Victor Meijer levert met Hondsdol een pakkend verhaal op dat je niet makkelijk meer kan loslaten. Met deze graphic novel scoort hij al meteen goed bij mij!
Comments