In december ben ik naar het cultuurhuis ‘de Warande’ in Turnhout geweest. Ik was er gaan kijken naar een boulevardkomedie, waarin Kris Van Trier, Herwig Ilegems, Kyoko Scholiers en Ben Segers de protagonisten waren.
Het theaterstuk heette ‘The Sunshine Boys’. Het was oorspronkelijk een toneelstuk van de Amerikaanse auteur Neil Simon, ook wel de ‘King of Comedy’ genoemd. In Amerika is hij na William Shakespeare de meest gespeelde toneelauteur. Het Vlaamse theatergezelschap ‘Comp.Marius’ maakte ‘De Sunshine Boys’ in 2006. Nu, 15 jaar later hernemen ze deze boulevardkomedie.
Korte samenvatting:
Centraal in het toneelstuk stonden twee oude komieken, genaamd Al Lewis en Willie Clark, die schitterden als één. De twee komische sterren traden bijna een halve eeuw op als het komische duo ‘De Sunshine Boys’. Ze waren een levende legende. Later hield de ene ermee op en ging bij de andere het licht uit. In een verzoeningspoging wordt de legendarische dokterssketch nog éénmaal gespeeld en daarbij komen alle frustraties van vroeger weer naar boven.
Er zaten typische elementen in van de komedie, namelijk veel humor en verschillende herhalingen waardoor het heel grappig was. Zo kon Willie Clark niet verdragen dat Al Lewis telkens “binnen” zei in plaats van “kom binnen”, zoals dat in het script van de sketch stond. Dit waren typische frustraties. Doordat dit meermaals werd herhaald, begon het steeds grappiger te worden. Het werd ook meer voorspelbaar. Ook de zin: “Ik krijg elke woensdag hartsteken als ik bij u kom. Kom dan eens op een dinsdag!”, dit was één van die zinnen die mij het meest was bijgebleven omdat er toen luid werd gelachen. Het is een simpele mop, maar het werkt bij het publiek. Dit had ook veel te maken met de manier waarop het gezegd werd.
Ieder personage had zijn eigen herkenbare typische gedragingen. Willie Clark spuugde heel veel in anderen hun gezicht, dit was heel duidelijk zichtbaar op het toneel. Hij wandelde ook heel grappig met kleine stapjes. Al Lewis stoorde zich aan al die gedragingen en op die manier is het komische duo ook uit elkaar gegaan. Uiteindelijk zullen de twee komieken elkaar onbewust toch nog regelmatig tegen het lijf lopen.
Om eerlijk te zijn vond ik het geen fantastisch toneelstuk. Er zat geen duidelijk verhaal in. Het duurde een tijdje vooraleer ik mee was met al de personages. Verder ben ik geen voorstander van een open einde bij een toneel. Daardoor zat ik nog met heel wat vragen en frustraties in mijn hoofd. Er kon in mijn ogen een beter einde zijn, maar dat laat ik maar in het midden. Ook vond de betekenis achter de humor onduidelijk op sommige momenten. Hierdoor was ik soms aan het lachen terwijl ik niet precies wist wat de grap was. Natuurlijk is ook niet iedereen altijd mee met humor omdat het ook iets persoonlijks is. Niet iedereen vind alles even grappig. Ik lachte gewoon mee met het publiek.
Uiteindelijk was het zeker geen slecht toneel, maar ik heb al betere toneelvoorstellingen gezien. Een komedie is natuurlijk niet vergelijkbaar met andere voorstellingen, zoals een musical of dergelijke. Ik ben niet volledig overtuigd om nogmaals te gaan kijken, maar het was zeker de moeite waard voor één keer omdat ik nog niet vaak een komedie had gezien. Op dat vlak was dit voor mij een ervaring rijker.
Comments